Seninle film izlemek istiyorum.

Elinde bir ağaç parçası oturduğu yerden toprağa zihnini karalayan bir çocuk görürseniz lütfen dokunmayın. Onu benden, beni ondan görün ve aptallığıyla baş başa bırakın garibi. Hayatına bir anlam veremeyenler bir yana o da benim gibi anlam arayanlardan.

Benim için uzunca bir zaman geçtiğini söyleyebilirim gözyaşı döktüğüm o geceden beri. Oda arkadaşlarımın düştüğü o mesajlaşma tuzağına düşmemek için sadece buluşma öncesi konuşmalar için kullanmıştım telefonumu. Aramızda bir soğukluk emaresi olmamasına rağmen, ikimizin de zaman ve mekanı denklem dışına çıkaran o eski sohbetlerimizi özlediğimiz belliydi. Buluşmalarımız belirli saatlerde ve belirli yerlerdeydi artık. Adı konulmayan ilişkimizin adı konulan buluşmalarla yaralandığını hissediyordum. Artık gece etütlerinden kaçmak için bir sebebim yoktu. Kuralları çiğnemek için yaptığım her hareket, hoşlandığım kadının yanında olmak gibi ulvi bir sebepten bağımsız, sadece keyfiydi. Aslında ne hayatımı daha anlamlı kılan bir şey vardı ortada, ne de onsuz kaldığımda daha az kıymete binmişti geçen zaman. Eski rutinime döndüğümü düşünmek gibi bir aptallık içindeydim sadece. Her zamanki gibi okuldan kaçmaya başlamış ve her zamanki gibi o dışarıda geçen gecelerin sabahında kantinde kahve eşliğinde geçen sohbetlerin müdavimi olmuştum. Eksik hissetmekle, eksik hissedecek bir sebep bulamamak arasında kalmıştım. Bir arkadaşım yıllık sayfama "Delilikle dahilik arasındaki ince çizgide yürüyüp de her iki tarafa da geçemeyecek kadar aptal bir adam." yazmamıştı boşuna. Çizgilerde yürümek benim işimdi ve bunun aslında bir işsizlik tanımı olduğunun o gün de farkındaydım.

Toplu şekilde, okulun arka tarafında kalan oyun salonuna kaçmak gibi bir eğlenceyi adet edinmiştik aynı dönemlerde . O geceler genellikle oyundan anlayan arkadaşlarımı izleyip yorum yapmam ve fazladan bira içmemle geçerdi. Benim oynadığım oyunları onlar fantastik bulurdu ve ben de onların oynadıklarına ısınamazdım. Ama bu birlikte vakit geçirmemize engel olmadı. Salon sahibinin üstümüze kepenkleri indirip zaten aynı apartmanda olan evine çıktığını ve sabaha dek yanımıza uğramadığını da belirtmek isterim. Telefonuma gelen "Seninle film izlemek istiyorum." mesajıyla bahsettiğim oyun maceralarından biri aynı gecede kesişti. Üzerime kilitlenmiş bir kepenk, sayıları bir desteyi az buçuk geçen yatılı genci ve ben... Sadece bir kişiye bahsetmeye yeltendiğim bu mesaj tabi ki ortamdaki herkesi alakadar eder oldu ve oyun salonu sahibini evinden aşağı indirecek kadar önemli bir hale büründü. Küfürler ederek kepenkleri açan o adam hala hafızamda. Adamı yumuşatmak için arkadaşlarımın gösterdiği çaba da...

Numarasını çevirirken içimden "Lütfen sinemaya davet etmiş olsun." diye geçirdiğimi itiraf etmek istiyorum bir parça korkudan. :) Ev arkadaşının şehir dışında olduğunu yanında olursam mutlu olacağını öğrendiğim telefon konuşmasını "Gelirken içecek bir şey almana gerek yok, ben zaten almıştım." cevabını alarak sonlandırdım. Hoş bu cevabı almasam da beni saran o heyecan, aklımı içecek bir şeyler alma düşüncesinin yakınlarından geçirmezdi. Sanırım içkiyi duymak bir nebze rahatlattı beni. En azından bu gece doğasına aşina olduğum bir şeyler olacaktı elimin altında. Kısa bir yürüyüşün ardından evine en fazla yaklaşabildiğim yerdeydim. Birkaç kez, geç saati de bahane göstererek önünde durduğum dış kapıya kadar getirmiştim onu. Zile basarken gecenin benim için hiç de kolay geçmeyeceğinin farkındaydım. Konu Umay olduğunda benim için ne kolay olmuştu ki zaten. Kalp atışlarımla aynı ritmi yakalayacak kadar hızlı çıktım merdivenleri. Kapıdaydı ve karşısındaydım. Artık aramızda ne bir duvar ne de sıra dışı durumumuza şaşıran gözler vardı. Yüzünde heyecanımı en azından olması gereken seviyeye çeken bir gülümseme, üzerinde üstü hafif miktarda dekolteye sahip yakalı ve düğmeli bir pijama, saçına geçirdiği kalem ve ayağında pofuduk terlikler... "Girmeyecek misin?" sorusuyla geldim kendime ve adımımı atarken içeri, bu adımım gibi kolay olmasını diliyordum diğerlerinin de o gece.

Daha sonrasında olanları yazabilmek için mahremiyet perdesini biraz yırtmam gerekecek sanırım ve bu benim için pek de zor olmayacak.

Umarım devam edecek...