Merhabalar...

Öncelikle yazma konusunda oldukça tembel biri olduğumu ve kalkıştığım bu işin kendimle başladığım bir kavganın ürünü olduğunu belirtmek isterim. Geçen gün yaşayabiliyorum ama yazamıyorum derken bulmamla başladı kendimi her şey ve ayakkabımın içine o taşı kendim atmış bulundum. 

Evet yaşayabiliyordum ve bunu yaparken de biriktirdiğim bütün anıların anlatıcısı rolünü gayet güzel oynadığımı düşünüyorum. Konu belki bu anıları biraz abartmak ya da törpülemek olduğunda daha da başarılı olduğumu itiraf etmem gerek. Peki gözlerine bakarken birinin anlatabildiğim bunca şey neden iş yazmaya gelince aynı rahatlıkta dökülmüyor kelimelere diye sormaya başladım. Çokça cevap bulabildim bu soruya ama bunları sıralamak bile sıkıcı geldi en sonunda. Asıl mesele sanırım konuşurken konuştuğum kişiyi seçebiliyor ve anlatının içeriğini bu kişiye göre şekillendirebiliyor olmam. 

Farklı bir şey denemeye ve sadece anlatmaya karar veriyorum sanırım bu gece. Kendim için abartarak ya da törpüleyerek... Seçemediğim birinin yazdıklarımı okuduğu düşüncesi heyecanlandırıyor beni şuanda ve heyecan peşinde koşarak başıma açtığım onca tatlı belayı yazma isteği uyandırmaya yetiyor.

Şu an giriştiğim bu işin o tatlı belalardan olmasını umuyorum :)