"Taşınmak"... Benim için her seferinde kolaylaşacağını düşündüğüm, fakat yine her seferinde hüsrana uğradığım bir uğraş. Çevresiydi, sahiliydi, barıydı tamam da... Sanırım ben salt bir şekilde yaşadığım mekana da bağlanıyorum. Eşyalarımı boşaltıp kapıyı son kez kilitlerken bundandı sanırım göğsüme bütün obezliğiyle oturan hüzün. Yaşadığım yer sabit kalsa da çevre, manzara, komşular falan değişse gibi çocukça bir hevese bile kapıldım son günlerde. Birden çekilen bant gibi koparıp atmaya karar verdim ama sonunda. Arkasından ağlamayacağım bütün eşyalarımı satıp bohçamı sırtıma yükledim yine. Yeni ufuklara yelken açıyorum anlayacağınız.
Mavi'ye yaklaşan alevden topu izleyerek yazıyorum bunları. Bir kaç gün daha bana sabah duşlarını denizde alma imkanını veren bu sahilde konaklayıp tekrar o fırtınalı şehre geri dönmem gerekiyor. Küçük de olsa istediğimiz hayatları bize vermeyen bu dünyaya öfke duymuyor değilim. Gerçi verdiği zaman da elimin tersiyle ittiğim anları düşünüp ikiyüzlülüğümle baş başa kalıyorum. Bütün gerçeklerim ve yalanlarımla bakıyorum denize. Mutluyum. İstediğimden sebep mi yoksa sebep olacak şeyler uydurmamdan mı bilemem. Umarım zaman, yazmadan edemeyeceğim yeni hediyeler sunar bana.
Velhasılı bazı uğraşlarımı askıya asmama neden olan bu telaşeden kurtulmanın keyfini de yaşıyorum aynı anda. Akşam rakısını yeni başlangıçların şerefine kaldırıyorum. Katılmak isteyen olursa ne ala. Şerefinize... :)
Ben de eşyalara ya da yaşadıgım yere baglanma huyu yok Allahtan :d
YanıtlaSilYalnız sen böyle anlattın kendimi sahilde uykuya geçiş yaparken hissettim. Negzel yazmışın sen öyle!
Başlangıçları severim. ;)
Uykuya geçiş kısmını gerçekleştirebilseydim ben de keşke. :) Biraz uzun sürdü akşam rakısı.
SilYeni ufuklarda bol şans :)
YanıtlaSilSağlığına :)
Gerçekten biraz şansa ihtiyacım var bu ara. :) Çok teşekkürler... Dibini görürken aklımdasın şişenin bugün. :)
SilTaşındığım zamanlarda semt veya şehir değiştirmek yerine ülke değiştirdiğim için bu taşınma mevzuları beni derinden etkiliyor. En son taşındığım evin bahçesindeki limon ağacına sarılıp ağlamıştım. Sanırım ben de çok ama çok fazla bir şekilde bağlanıyorum yaşadığım mekanlara.
YanıtlaSilMavi'ye yaklaşan alev topunu izlemeye bayılırım. O manzarayı izlerken bir kadeh de benim için içer misin? Sek olsun. :)
Manzarayı ve yalnız içme fırsatını bekledim cevap verebilmek için. :) Alev topu biraz soluk bugün ama olsun ben de öyleyim. Kadeh senindir. :) Sağlığına...
SilTaşınmak gerçekten korkunç bir şey. "Benim" dediğim evimin kapısını son kez kilitlememe 1 aydan az bir zaman kaldı ama ben hiçbir toparlanma girişiminde değilim ve olmak istemiyorum da. Yıllar geçti bu evde bu eşyalarla kolay mı bırakıp gitmek ahh ah
YanıtlaSilSanırım gitmemin tek iyi yanı 4 yıldır uzak olduğum mavi'ye geri dönecek olmam ama su an o bile yeterli değil bana motive olmak için
Ben son güne kadar bekledim bir bok yapmadan ve seve seve terk ettim evi. Gerçekten çok koydu. Zaman geçtikçe daha çok fark ediyorum etkisini.
Silmerhaba :)
YanıtlaSilyaşadığımız yere ve eşyalara bağlanma durumu onların ağırlığında hayatı şekillendirme çabası bana tanıdık geldi :)
umarım güzel bir başlangıç olur sizin için..
Merhaba. Geçen süre zarfında güzel başlangıç olduğuna dair belirtiler var. :) Devamının da böyle olacağını umarak uyanıyorum her sabah ama bakalım.
Sil